در شهر صیدا پس از نماز ظهر یکی از نمازگزاران برخاسته روی پله اول منبر ایستاد و فریاد زد : از مؤمنین بدانید که روز قبل عصای مرا در همین مکان دزدیده اند و من سارق را شناخته ام و او آلان در همین مسجد است و اکنون از بردن نام او خودداری می کنم به شرطی که امشب عصا را از بالای در به داخل منزلم بیاندازد ، منزل من هم وصل به دیوار همین مسجد است و اگر نیاورد فردا او را در همین مسجد رسوایش می کنم .

یک هفته بعد یکی از مؤمنین پرسید که راستی آن دزد عصای تو را آورد ؟

آن مرد با خنده گفت : همان شبی که روزش اعلام کردم هفتاد و دو عدد عصا بمنزل من پرتاب شد .

تمام گذشته اش را برایش تعریف کرد . تازه با هم دوست شده بودند . تعجب می کرد که چطور این قدر زود به او اعتماد کرده است .

اما با خود گفت : « حتماً قابل اعتمادم » به خودش افتخار می کرد که در این فرصت کوتاه توانسته اعتماد دوست تازه اش را جلب کند .

دوستش خیلی برایش حرف می زد ، می گفت : «من به تو اعتماد کامل دارم ، خودت هم متوجه شدی توی این چند روز تمام گذشته ام را برایت تعریف کرده ام ، فقط یک کلمه هست که نمی توانم به تو بگویم .» 

خیلی اصرار کرد ، اما آن کلمه را نگفت . دوستی شان خیلی خوب بود اما آن « یک کلمه » مثل خوره به جانش افتاده بود .

دوباره از او خواهش کرد .

گفت : اگر بگویم شاید دوستی مان به هم بخورد . قول داد دوستی شان مثل گذشته پایدار بماند .

گفت : باشد آن کلمه این بود که :

« تمام چیزهایی که تا الان برایت تعریف کردم «««« دروغ »»» بود .»

مخفی اهل گیلان شاعری بود ضعیف الجثه و بسیار لاغر ، امام قلیخان حاکم فارس به او گفت : چرا چنین ضعیف و رنجوری ؟

مخفی گفت : تقصیر من نیست ، همه مردم ، نیستی مرا آرزو می کنند ، در حقیقت به همین جثه ضعیف هم کع مانده ام شاهکار کرده ام ، دیگری اگر بود اثری از وی نمی ماند .

امام قلیخان گفت : مردم چرا نیستی تو را طالبند ؟

مخفی گفت : بی انصاف ها بدون اینکه آزاری به آنها برسانم هر نامه و سندی که می خواهند بنویسند در اول آن می نویسند : مخفی نماند ! مگر اسم من مخفی نیست چرا باید من نمانم ؟

خودرو مردی جلو حیاط تیمارستان پنچر شد راننده مجبور شد همانجا به تعویض لاستیک بپردازد .

هنگامی که سرگرم این کار بود ، ماشین دیگری به سرعت از روی مهره های چرخ که در کنار خودرو بودند گذشت و آنها را به درون جوی آب انداخت و آب مهره ها را برد . مرد حیران مانده بود که چه کند .

تصمیم گرفت که خودرواش را همان جا رها کند و برای خرید مهره چرخ برود .

در این حین ، یکی از دیوانه ها که از پشت نرده های حیاط تیمارستان نظاره گر این ماجرا بود ، او را صدا زد و گفت :

از 3 چرخ دیگر ، از هر کدام یک مهره بازکن و این لاستیک را با 3 مهره ببند و برو تا به تعمیرگاه برسی .

آن مرد اول توجهی به این حرف نکرد ولی بعد که با خودش فکر کرد دید راست می گوید و بهتر است همین کار را بکند .

پس به راهنمایی او عمل کرد و لاستیک زاپاس را بست .

هنگامی که خواست حرکت کند روبه آن دیوانه کرد و گفت : خیلی فکر جالب و هوشمندانه ای داشتی . پس چرا توی تیمارستان انداختنت ؟

دیوانه لبخندی زد و گفت : من اینجام چون دیوانه ام . ولی احمق که نیستم !!!!!