|
خبری، اجتماعی، طنز، فرهنگی | ||
|
صلح پادشاهی به تمامی هنرمندان سرزمین خود دستور داد تا یک نقاشی از صلح بکشند . پس از صدور فرمان همه نقاشان دست به قلم شدند تا تصویری از صلح را جلوه دهند . روز تعیین برنده فرا رسید ، اما شاه فقط از دو اثر خوشش آمد و باید بین این دو یکی از آن ها را انتخاب می کرد . تصویر اول تصویری زیبا از یک دریاچه ای آبی و آرام بود که بازتاب کوه های اطراف در آن دیده می شد. در بالای نقاشی نیز آسمانی آبی دیده می شد که ابرهای سفید جای جای آن را پر کرده بودند . پادشاه با خود گفت که این عین صلح است . در این میان نظر او به نقاشی دوم جلب شد . این نقاشی به ظاهر خشن می آمد . در بالای آن ، آسمان سیاه و ابری بود . باران می بارید و صاعقه ای در گوشه تصویر خودنمایی می کرد . در وسط نقاشی نیز یک آبشار بزرگ نقاشی شده بود که این آبشار هم نشانی از آرامش نداشت . پادشاه دقیق تر نگاه کرد . او در پشت امواج خروشان آبشار ، شاخه گیاه نازکی را دید که از میان صخره های سیاه بیرون آمده بود . بر روی آن شاخه ، پرنده لانه ای ساخته و جوجه اش را در آغوش گرفته بود . پادشاه بی درنگ این نقاشی را به عنوان بهترین تصویر صلح انتخاب کرد و گفت : آرامش به معنای سکون و سکوت نیست . صلح آن است که هر آنچه در اطرافت است در قلبت آرامش و امنیت را نجوا کند . [ دوشنبه 90/8/30 ] [ 2:35 عصر ] [ زهره باقریان ]
زنی غمگین و افسرده نزد حکیمی آمد و از همسرش گله کرد و گفت: "همسر من خود را مرید و شاگرد مردی می‌داند که ادعا دارد با دنیاهای دیگر در ارتباط است و از آینده خبر دارد.
این مرد که الان استاد شوهر من شده هر هفته سکه‌ای طلا از شوهرم می‌ستاند و به او گفته که هر چه زودتر با یک دختر جوان ازدواج کند و بخش زیادی از اموال خود را به این دختر ببخشد! و شوهرم قید همه سال‌هایی را که با هم بوده‌ایم زده است و می‌گوید نمی‌تواند از حرف استادش سرپیچی کند و مجبور است طبق دستورات استاد سراغ زن دوم و جوان برود."
حکیم تبسمی کرد و به زن گفت: "چاره این کار بسیار ساده است. استاد تقلبی که می‌گویی بنده پول و سکه است. چند سکه طلا بردار و با واسطه به استاد قلابی برسان و به او بگو به شوهرت بگوید اوضاع آسمان قمر در عقرب شده و دیگر ازدواج با آن دختر جوان به صلاح او نیست و بهتر است شوهرت نصف ثروتش را به تو ببخشد تا از نفرین زمین و آسمان جان سالم به در برد! ببین چه اتفاقی می‌افتد!" چند روز بعد زن با خوشحالی نزد حکیم آمد و گفت: "ظاهرا سکه‌های طلا کار خودش را کرد. چون شب گذشته شوهرم با عصبانیت نزد من آمد و شروع کرد به بد گفتن و دشنام دادن به استاد تقلبی و گفت که او عقلش را از دست داده و گفته است که اموالش را باید با من که همسرش هستم نصف کنم. بعد هم با قیافه‌ای حق‌به‌جانب گفت که از این به بعد دیگر حرف استاد تقلبی و بی‌خردش را گوش نمی‌کند!" حکیم تبسمی کرد و گفت: "تا بوده همین بوده است. شوهر تو تا موقعی نصایح استاد تقلبی را اطاعت می‌کرد که به نفعش بود. وقتی فهمید اوضاع برگشته و دستورات جدید استاد تعهدآور و پرهزینه شده، بلافاصله از او رویگردان شد و دیگر به سراغش نرفت. همسرت استادش را به طور مشروط پذیرفته بود. این را باید از همان روز اول می‌فهمیدی!" [ پنج شنبه 90/8/26 ] [ 11:2 صبح ] [ زهره باقریان ]
کالین ویلسون که امروز نویسنده ی مشهوری است،وسوسه خودکشی راکه در شانزده سالگی به او دست داده بود،چنین توصیف میکند:
وارد آزمایشگاه شیمی مدرسه شدم و شیشه ی زهر را برداشتم.... زهر را در لیوان پیش رویم خالی کردم،غرق تماشایش شدم،رنگش را نگاه کردم و مزه ی احتمالی اش را در ذهن ام تصور کردم.سپس اسید را به بینی ام نزدیک کردم، و بویش به مشامم خورد، در این لحظه، ناگهان جرقه ای از اینده در ذهنم درخشید..... و توانستم سوزش ان را در گلویم احساس کنم و سوراخ ایجاد شده در درئن معده ام را ببینم. احساس اسیب ان زهر ان چنان حقیقی بود که گویی به راستی ان را نوشیده بودم.سپس مطمئن شدم که هنوز این کار را نکرده ام. در طول چند لحظه ای که ان لیوان را در دست گرفته بودمو امکان مرگ را مزه مزه میکردم،با خودم فکر کردم:اگر شجاعت کشتن خودم را دارم، پس شجاعت ادامه دادن زندگی ام را هم دارم. [ چهارشنبه 90/8/18 ] [ 2:45 عصر ] [ زهره باقریان ]
روزی مجنون از سجاده شخصی شخصی عبور می کرد. مرد نماز راشکست وگفت:مردک! درحال رازو نیاز باخدا بودم تو جگونه این رشته را بریدی؟ مجنون لبخندی زد و گفت:عاشق بنده ای هستم و تو را ندیدم و تو عاشق خدایی و مرا دیدی! [ چهارشنبه 90/8/18 ] [ 2:42 عصر ] [ زهره باقریان ]
همگی به صف ایستاده بودند تا از آنها پرسیده شود ؛ نوبت به او رسید : "دوست داری روی زمین چه کاره باشی؟" گفت: می خواهم به دیگران یاد بدهم، پس پذیرفته شد! چشمانش رابست، دید به شکل درختی در یک جنگل بزرگ درآمده است. باخودگفت : حتما اشتباهی رخ داده است! من که این را نخواسته بودم؟!
سالها گذشت تا اینکه روزی داغ تبر را روی کمر خود احساس کرد ، با خود گفت : این چنین عمر من به پایان رسید و من بهره ی خود را از زندگی نگرفتم! با فریادی غم بار سقوط کرد و با صدایی غریب که از روی تنش بلند میشد به هوش آمد! حالا تخته سیاهی بر دیوار کلاس شده بود! [ چهارشنبه 90/8/18 ] [ 2:39 عصر ] [ زهره باقریان ]
|
درباره وبلاگ | |
| [ طراحی : ایران اسکین ] [ Weblog Themes By : iran skin ] | ||
